22 Eylül 2010 Çarşamba


bir gül

tomurcuğundan çıkıp şu koca dünyada bende varım diyebilmenin özlemiyle yaşayan

ışıl ışıl renkleriyle kapkaranlık dünyaları aydınlatacağına inanan

yaydığı mis gibi kokuuyla gamlı yaslı gönüllere deva olacağını sanan

bülbüllere ilham aşıklara derman olmaya namzet

bir gül

tam gonca vermişken

tam hayatının baharındayken

tam da hedeflerini gerşekleştirmeye çok az kalmışken

aaaa ne güzelmiş diye

saçma sapan birinin dalından kopardığı

soldurduğu

öldürdüğü

bir gül
Not: Bu şiirimde nefertari ablama gelsin ama o bu gülden daha güzel haberi olsun





1 yorum:

  1. çok güzel miniştiti, bu edebi haller bizim genlerimizde var galiba, çok beğendim :)
    devamını bekliyorum;)

    YanıtlaSil